استاندارد حسابداری شماره‌ 13 ـ حسابداری مخارج‌ تأمين‌ مالی

آنچه در این مطلب میخوانید:

استاندارد حسابداری شماره‌ 13

حسابداری مخارج‌ تأمين‌ مالی

مقدمـه‌

1 .    هدف‌ اين‌ استاندارد، تجويز نحوه‌ عمل‌ حسابداري‌ مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ است‌. براساس‌ اين‌ استاندارد، مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ عموماً بلافاصله‌ به عنوان‌ هزينه‌ دوره‌ شناسايي‌ مي‌شود، به استثناي‌ مواردي‌ كه‌ اين‌ مخارج‌ به‌ حساب‌ دارايي‌ واجد شرايط‌ منظور مي‌گردد.

دامنه‌ كاربرد

2 .        اين‌ استاندارد بايد براي‌ حسابداري‌ مخارج‌ تامين‌ مالي‌ بكار گرفته‌ شود.

3 .    مخارج‌ واقعي‌ يا انتسابي‌ به‌ حقوق‌ صاحبان‌ سرمايه‌، در اين‌ استاندارد مطرح‌ نمي‌شود.

تعاريف‌

4 .        اصطلاحات‌ ذيل‌ در اين‌ استاندارد با معاني‌ مشخص‌ زير بكار رفته‌ است‌:

  • مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ : عبارت‌ است‌ از سود تضمين‌ شده‌، كارمزد و ساير مخارجي‌ كه‌ واحد تجاري‌ براي‌ تأمين‌ منابع‌ مالي‌ متحمل‌ مي‌شود.
  • دارايي‌ واجد شرايط‌ : يك‌ دارايي‌ است‌ كه‌ آماده‌سازي‌ آن‌ جهت‌ استفاده‌ مورد انتظار يا فروش‌ الزاماً مدت‌ زيادي‌ طول‌ مي‌كشد.

5 .    مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ ممكن‌ است‌ شامل‌ موارد زير باشد:

الف.  سود تضمين‌ شده‌، كارمزد و جرايم‌ ديركرد تسهيلات‌ مالي‌ كوتاه‌مدت‌ و بلندمدت‌.

ب .  مخارج‌ جنبي‌ تسهيلات‌ مالي‌ دريافتي‌ از قبيل‌ حق‌ ثبت‌ و حق‌ تمبـر اسنـاد تضميني‌ واگذاري‌ در رابطه‌ با قراردادهاي‌ مربوط‌.

ج  .  مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ مربوط‌ به‌ قراردادهاي‌ اجاره‌ به‌ شرط‌ تمليك‌ و خريد اقساطي‌ كه‌ براساس‌ استانداردهاي‌ حسابداري‌ مربوط‌ شناسايي‌ مي‌شود.

د   .  تفاوت‌ تسعير ارز ناشي از تسهيلات‌ ارزي‌ دريافتي‌ تا حدي‌ كه‌ به عنوان‌ تعديل‌ سود تضمين‌ شده‌ و كارمزد تسهيلات‌ مذكور محسوب‌ مي‌شود.

 6 .    موجوديهايي‌ كه‌ رساندن‌ آن‌ به‌ وضعيت‌ قابل‌ فروش‌ مستلزم‌ صرف‌ دوره‌ زماني‌ قابل‌ ملاحظه‌اي‌ است‌ و نيز ماشين‌آلات‌ توليدي‌، تأسيسات‌ توليد نيرو و ساختمانها، نمونه‌هايي‌ از دارايي‌ واجد شرايط‌ مي‌باشد. ساير سرمايه‌گذاريها و موجوديهايي‌ كه‌ مرتباً يا به‌ شيوه‌هاي‌ ديگر به‌ مقادير زياد و به طور مستمر در كوتاه‌مدت‌ توليد مي‌شود، دارايي‌ واجد شرايط‌ نيست‌. داراييهايي‌ كه‌ به‌هنگام‌ تحصيل‌ براي‌ استفاده‌ مورد نظر يا فروش‌ آماده‌ است‌، به عنوان‌ دارايي‌ واجد شرايط‌ تلقي‌ نمي‌شود.

شناخت‌ مخارج‌ تأمين‌ مالي‌

7 .       مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ بايد در دوره‌ وقوع‌ به عنوان‌ هزينه‌ شناسايي‌ شود به‌ استثناي‌ مواردي‌ كه‌ براساس‌ بند 8 به‌ بهاي‌ تمام‌شده‌ دارايي‌ منظور مي‌شود.

8 .       آن‌ بخش‌ از مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ كه‌ مستقيماً قابل‌ انتساب‌ به‌ تحصيل‌ يك‌ دارايي‌ واجد شرايط‌ است‌ بايد به عنوان‌ بخشي‌ از بهاي‌ تمام‌ شده‌ دارايي‌ محسوب‌ شود. مبلغ‌ مخارج‌ تأمين‌ مالي‌ قابل‌ احتساب‌ در بهاي‌ تمام‌ شده‌ دارايي‌، بايد طبق‌ اين‌ استاندارد تعيين‌ شود.

9 .    مخارج‌ تأمين‌ مالی در صورتی قابل‌ احتساب‌ در بهاي‌ تمام‌ شده‌ دارايی است‌ كه‌ دارای منافع‌ اقتصادی آتی براي‌ واحد تجاری بوده‌ و به‌گونه‌ای اتكاپذير قابل‌ اندازه‌گيری باشد.

 

دانلود فایل Word      دانلود فایل Pdf

دیدگاه ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *